گر بر سر نفس خود امیری، مردی!

دکان روانپزشکی و روانکاوی نتوانسته جلوی خودکشی و افسردگی و بی‌انگیزگی بشر را بگیرد. اتفاقن بررسی‌ها در بسیاری از موارد عکسش را نشان داده! بشر مدرن طنابی ندارد که به آن چنگ بیندازد. کوهی ندارد که به آن تکیه کند. صخره‌ای که میان تلاطم دریا دقیقه‌ای روی آن استراحت کند یا دل گرمی که در پناهش بیاساید. زمانه پر از رنج است، پر از درد است و مرد و زن را دردی اگر باشد، خوش است. بشر مدرن دردها را به رسمیت نمی‌شناسد و فرقی میان هیچ‌کدامشان نمی‌گذارد. مثل دنیای قشنگ نو سوما بالا می‌اندازد که الکی بخندد، الکی خوشحال باشد و الکی زندگی کند. بشر مدرن هر رنج و هر دردی را منکر می‌شود. بعضی دردها مقدس‌اند. در این زمانه‌ی پر غم، بی‌غمی عده‌ای حالم را به‌هم می‌زند. با این همه قبول دارم که دردهای کوچک و بی‌اهمیتی که اسیرش هستیم تا چه اندازه می‌تواند کیفیت زندگی‌مان را کم کند و انسانیتمان را حقیر کند. ما نفسمان باد کرده رفیق. هیچ قرص و هیچ شیوه‌ی روانکاوی هم نمی‌تواند کمکمان کند. ما کشتزار ایمانمان را ملخ زده.