کتاب «مغالطه‌های پرکاربرد» نشر نو را می‌خواندم. نویسنده آمریکایی‌ست و کتاب را بر علیه ترفندهای فریبکارانه و کثیف ایالات متحده‌ی آمریکا نوشته. (این فریبکارانه و کثیف اصطلاح خود نویسنده‌ست) مترجم ولی کینه‌ی جمهوری اسلامی را دارد و در ترجمه‌ی آزاد کمی شیطنت کرده.
پ.ن:
من اما کینه‌ی تو را دارم و جابه‌جای کتاب یاد ترفندهای فریبکارانه و کثیف تو می‌افتادم.
بعضی‌ها جاهایی را پر کرده‌اند که تا وقتی خالی‌اش نکنند، اصلا نمی‌دانی چنین جایی هم وجود دارد!
تمام کارهایم را حواله کرده بودم به فردای آمدنت. حالا لیست بلندی دارم از فیلم‌های ندیده، آهنگ‌های گلچین‌شده‌ی هنوز کامل نشنیده، جاهای دنج شیراز، خوراکی‌هایی که فقط یک‌بار خورده‌ام و ازشان خوشم آمده، بهترین غزل‌های سعدی، روسری‌های آبی و فیروزه‌ای و یشمی، مانتوهای بلند زیر زانو، ساعت‌های خلوت بازار وکیل، حافظیه، باغ ارم... حالا من مانده‌ام و اتاق نم‌گرفته‌ای از خاطرات به‌دنیا نیامده. لیست را مرور می‌کنم: خیلی از رستوران‌ها تعطیل شده‌اند. فروشگاه‌های اینترنتی از دسترس خارج شده‌اند. آدم‌ها رفته‌اند پی زندگی‌شان. من ولی مانده‌ام. نشسته‌ام روبه‌روی نیامدنت. با یک آلبوم بزرگ از عکس‌هایی که جای من و تو وسطشان خالی ست.
