سیزده شب ماه ها در آرزوی روی او

ماه کامله، ابرِ نرمی هم از روش رد میشه‌... آدم سرش رو بالا بگیره خود به خود میگه الله اکبر ...

پ.ن:

یک: سن آدم که بالا رفت، چین و چروک که افتاد زیر چشم مادرش، اولین بیماری های کهن سالی که آمد سراغ پدرش، رفتن های زندگیش که بیشتر از آمدن ها شد، قدر نعمت هایی که به امانت بهش سپرده شده را بیشتر میداند. و من آن قدری سن م بالا رفته و عقل رس شده ام که بفهمم امشب نماز شکر یادم نرود ... سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی مبارک :)

دو: گوش من امشب برای شنیدن الله اکبر تیز تر شده بود یا واقعا امشب بیشتر از هر سالِ این بیست و چند سال فریادِ الله اکبر شنیده می شد؟