به ایده‌آلیستی می‌گه مینو گروانه!

یک وقت‌هایی برای این‌که مطمئن شوم زبان فارسی چقدر زیباست، دیوان سعدی براساس نسخه‌ی محمدعلی فروغی را می‌بندم و «سنجش خرد نابِ» کانت با ترجمه‌ی ادیب سلطانی را باز می‌کنم. البته که حتا هیچی از محتوای کتاب نمی‌فهمم اما هی بلند می‌گویم چه قشنگ!